Miejsca parkingowe dla lokali usługowych

Fakt, że parking stanowi część nieruchomości wspólnej, nie oznacza, że nie można uregulować stosunków prawnych w ten sposób, aby właściciel lokalu mógł na zasadach wyłączności korzystać z części nieruchomości wspólnej z pominięciem innych właścicieli. Prawo do korzystania może być zagwarantowane już na etapie tworzenia wspólnoty mieszkaniowej w aktach notarialnych zawieranych przez dewelopera. Jest to tzw. umowa quoad usum (podział do korzystania).

Umowa taka najczęściej polegać będzie na dokonaniu podziału nieruchomości na części do wyłącznego użytku poszczególnych współwłaścicieli. W tym wypadku podział polega na określeniu prawa do korzystania przez określonych właścicieli lokali z wydzielonych miejsc parkingowych na parkingu przed budynkiem. W ten sam sposób deweloperzy, sprzedając lokale, zapewniają też prawo do korzystania z ogródków przyległych do lokali na parterze, tarasów na dachu czy miejsca na reklamę na elewacji dla właścicieli lokali użytkowych.

Na marginesie warto dodać, że ten rodzaj umowy ma zastosowanie również do masy spadkowej przed jej podziałem.

Aby dokonać podziału do korzystania, deweloper w pierwszym akcie notarialnym wyodrębnienia i zbycia lokalu umieszcza te zasady korzystania, a następnie powiela je w następnych aktach notarialnych nabycia kolejnych lokali w budynku. W ten sposób doprowadza do sytuacji, w której wszyscy właściciele w budynku wyrazili zgodę na taki sposób podziału nieruchomości wspólnej do korzystania.

Warto zwrócić uwagę, że podział do korzystania (quoad usum) jest wiążący nie tylko dla tych, którzy na taki podział wyrazili zgodę, lecz także dla ich następców prawnych. Istota i doniosłość umowy quoad usum wielokrotnie też podkreślana jest w orzecznictwie.

Zmiana takiego umownego sposobu korzystania określonego w umowie quoad usum może nastąpić:

• w wyniku umowy przy zgodzie wszystkich aktualnych współwłaścicieli,
• w wyniku orzeczenia sądowego.

Jednak, aby sąd zmienił sposób korzystania ustalony poprzednio w umowie między współwłaścicielami, muszą istnieć ku temu uzasadnione powody. Sama zmiana zdania to zbyt mało. Musiałyby zaistnieć jakieś szczególne okoliczności uzasadniające tę zmianę.

Właściciele lokali mieszkalnych muszą więc tolerować to, że te miejsca parkingowe są przydzielone do lokali użytkowych i nie mogą na nich parkować, nawet jeżeli są one wolne. Wspólnota mieszkaniowa może natomiast uregulować zasady parkowania na swoim terenie.

Wspólnota może np. podjąć uchwałę o przypisaniu reszty miejsc parkingowych do poszczególnych lokali i zamontować blokady parkingowe zamykane na klucz bez których zdjęcia nie jest możliwe zaparkowanie na danym miejscu parkingowym.

Ceny takich blokad zaczynają się już od 200–300 zł, więc taka inwestycja nie powinna stanowić problemu. Bez zastosowania blokad parkingowych sprawa nie zostanie rozwiązana, gdyż samochodu, który ktoś zaparkuje nie na swoim miejscu, nikt nie usunie, bo nie jest naruszeniem zasad ruchu drogowego zaparkowanie na czyimś miejscu.

Wspólnota mieszkaniowa może też, jeżeli ma to uzasadnienie, ustanowić strefę ruchu na swoich drogach wewnętrznych oraz drogi te oznakować. Wówczas kierowcy, którzy będą poruszali się po oznakowanych strefach ruchu, będą odpowiadali za łamanie zasad wynikających z ich oznakowania i za łamanie przepisów dotyczących zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Zatem, jeżeli wspólnota mieszkaniowa chce, aby każde parkowanie poza miejscem do tego przeznaczonym spotkało się z mandatem, wystarczy, że ustanowi na drogach wewnętrznych wspólnoty strefę ruchu i umieści odpowiednie znaki. Tak samo można ograniczyć wjazd na ten teren osób obcych – przez umieszczenie znaku zakazu wjazdu oraz oznaczenia, że nie dotyczy on mieszkańców i właścicieli lokali. Każdy przypadek parkowania i wjazdu przez ludzi objętych tym zakazem należy zgłaszać policji lub straży miejskiej, co skutkować będzie mandatem dla osób łamiących przepisy.

Parking przed budynkiem wspólnoty mieszkaniowej ma służyć przede wszystkim właścicielom lokali. Zatem wspólnota ma prawo ograniczyć dostęp do parkingu klientom i dostawcom lokali użytkowych w budynku.

Potwierdza to wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 22 lipca 2014 roku, sygn. akt I C 119/14. W sprawie, która trafiła na wokandę, właściciele lokali podjęli uchwałę, w której wyrazili zgodę na zakup i zamontowanie dwóch zapór drogowych na wjeździe na teren wspólnoty. Właściciel lokalu użytkowego zaskarżył tę uchwałę, gdyż – jego zdaniem – zamontowanie ich utrudni dostęp do lokali użytkowych klientom i dostawcom.

Sąd Okręgowy uznał jednak, że powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie. Stanął na stanowisku, że prymat należy przyznać interesom wspólnoty mieszkaniowej. Właściciel lokalu użytkowego winien liczyć się z tym, że nie zawsze interesy wszystkich będą do końca wspólne i zgodne z oczekiwaniami każdego z mieszkańców, aczkolwiek działanie wspólnoty nie powinno wkraczać w prawa właścicielskie członka wspólnoty.

Blokady – z jednej strony – mają zapewnić członkom wspólnoty możliwość bezproblemowego parkowania pojazdów na należącej do nich posesji, a z drugiej – zabezpieczyć ich mienie. Tymczasem właściciele lokali mają kłopot z zaparkowaniem pojazdów na należącym do nich terenie, szczególnie w godzinach popołudniowych lub wieczornych, pomimo że ilość dostępnych miejsc parkingowych przekracza liczbę członków wspólnoty. Wynika to z faktu nagminnego zajmowania miejsc postojowych przez osoby trzecie, głównie – przez klientów lokalu użytkowego.

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!