Wymiana instalacji wod-kan w budynkach wielorodzinnych

Kontrola stanu instalacji

Można przyjąć, że mało który administrator dokonuje systematycznej, okresowej kontroli instalacji, gdyż to niemożliwe bez naruszania spokoju lokatorów. Za to na co dzień ma do czynienia ze zgłoszeniami różnych awarii i przecieków, które musi usunąć. Czasami udaje się to załatwić za pomocą uszczelniaczy lub miejscowej wymiany skorodowanych fragmentów rurociągów.

Dochodzi jednak do tego, że koszt drobnych napraw i kłopoty z tym związane przekraczają cierpliwość administratora i lokatorów. Jest to moment, w którym zapada decyzja: „wymieniamy instalacje”. Objawem tego, że nadszedł ten czas, są przecieki lub widoczna korozja.

Główną przyczyną zniszczenia instalacji mogą być: korozja, zapchanie rur lub jedno i drugie. Ślady rdzy na podłodze (fot. 1) pokazują, że przeciek był. Wprawdzie uszczelnił się sam, ale to bardzo dobry wskaźnik, że wymiana rur się zbliża.

Stojąc przy takiej plamie na podłodze, można popatrzeć do góry (fot. 2) i zobaczyć, skąd się ona wzięła. Dowodem, że czas najwyższy pomyśleć o remoncie instalacji, może być wykręcenie jednego z połączeń i sprawdzenie, jak rura wygląda w środku (fot. 3).

Gdy wystąpi nieszczelność instalacji kanalizacyjnej nie kuj ścian.

Sprawdż NATRYSKOWĄ renowację rur kanalizacyjnych! >>

W przypadku zmniejszenia przekroju rur przez osadzanie się tlenków żelaza, pada czasami propozycja, aby usunąć je metodą chemiczną i nie wymieniać rur. Odradzałbym takie rozwiązanie, gdyż nigdy nie ma pewności, co zostanie usunięte, a gdzie pojawią się dziury. Mimo wszystko lepiej podjąć decyzję o modernizacji instalacji – konieczność wymiany instalacji daje możliwość zmiany jej przebiegu i dopasowania do obecnie obowiązujących przepisów.

Ustalenie zakresu robót

W zależności od rodzaju instalacji w remontowanym budynku, podejście do wymiany instalacji także będzie się różnić. Inaczej będą przebiegać roboty, jeżeli wymiana będzie 1:1, czyli przebieg instalacji i podłączenie odbiorników pozostanie bez zmiany, a inaczej, gdy piecyki kąpielowe (miejscowe przygotowanie ciepłej wody) mają być zastąpione centralnym przygotowaniem ciepłej wody użytkowej. Zacznijmy jednak od sprecyzowania, z czym mamy do czynienia.

W budynkach mieszkalnych mamy instalację zimnej wody, instalację ciepłej wody – miejscową lub centralną (w tym przypadku dochodzą jeszcze rury cyrkulacji) – i kanalizację. Do tego dochodzi wyposażenie instalacji, takie jak umywalki, wanny, zlewozmywaki, pralki i zmywarki, które trzeba w prawidłowy sposób podłączyć zarówno do instalacji wodnej, jak i do kanalizacji.

Czasami, w zależności od tego, do kogo te urządzenia należą, dojdzie jeszcze wymiennik ciepłej wody (po stronie odbioru) i hydrofor, które to urządzenia także należy uwzględnić w zakresie remontu.

Wymiana instalacji wodociągowej i kanalizacji to nie tylko dobry projekt techniczny, bez którego nie radziłbym zabierać się do wymiany rur, lecz także (a może przede wszystkim) projekt organizacji pracy. Aby administrator nie stracił przez remont pracy, musi zdawać sobie sprawę, że będzie miał na co dzień na głowie zarówno ekipę instalatorów, jak i murarzy czy terakociarzy, których zadaniem będzie usunięcie skutków wymiany rur.

Do tego dochodzą lokatorzy, którzy będą mieli do niego najróżniejsze pretensje. Między innymi po to, by te pretensje ograniczyć do maksimum, potrzebny jest projekt organizacji pracy, ze wszystkimi potrzebnymi uzgodnieniami. Chyba nie ma takiego odważnego, który by zamknął na miesiąc zimną i ciepłą wodę oraz odciął lokatorów od kanalizacji.

Projekt techniczny, szczególnie przy modernizacji instalacji, gdy następuje zmiana instalacji ciepłej wody z miejscowej na centralną, a dla poszczególnych lokali wprowadza się pomiar zużycia wody, wymaga od projektanta sporego wysiłku, aby przebieg prac był sprawny i nie utrudniał życia lokatorom pond miarę, a roboty budowlane były jak najmniejsze.

Najmniejszy problem z przebiegiem rur to kanalizacja. Rzadko kiedy pojawia się konieczność zmiany ich przebiegu. Woda zimna i ciepła to już inny problem. Wstawianie wodomierza, jednego dla całego lokalu, nie zawsze jest możliwe, i łatwiej wstawić dodatkowy wodomierz niż pruć ściany i łączyć rury z jednym centralnym wodomierzem.

Ma to najczęściej miejsce w starszych budynkach, w których stosowano dwa różne piony kanalizacyjne: jeden dla łazienek i ubikacji, drugi jako pion kuchenny. Jeśli nie ma w planie ich zmiany (a często zmiana średnicy pionów kanalizacyjnych jest konieczna), to dodatkowy wodomierz jest dobrym rozwiązaniem.

Organizacja robót

Dobry projekt organizacji robót jest podstawą sukcesu, czyli jak najmniejszej ilości kłopotów i dyskusji z lokatorami. Przy obecnie stosowanych materiałach i sposobach łączenia rur przygotowanie pustych pionów z zaworami na odnogach pozwala na szybkie przełączanie starej instalacji do nowych pionów, bez zamykania dopływu wody wszystkim lokatorom.

Tam, gdzie nowe rurociągi można kłaść obok starych, które dopiero po przełączeniu zostaną zdemontowane, sprawa jest względnie prosta. Gorzej, gdy najpierw trzeba usunąć stare rury, a dopiero potem ułożyć nowe. Projektant organizacji prac powinien tak to przewidzieć, aby wyłączenie dostawy wody do lokalu nie trwało dłużej niż osiem godzin.

Gdyby miał wątpliwości, jak to zrobić, powinien poradzić się monterów z doświadczonej firmy instalacyjnej. Monter, który wykonuje wymiany rur, widzi to inaczej niż projektant. Administrator we własnym interesie powinien z takich rad skorzystać.

Ubocznym produktem wymiany instalacji jest kurz, którego, niestety, nie da się skutecznie wyeliminować. Nowoczesne narzędzia ułatwiają pracę, ale bardzo często (zwłaszcza tarcze diamentowe do cięcia betonu) produkują kurz, rozpylając go w dodatku nie tylko w tym pomieszczeniu, w którym trwają prace, lecz także w sąsiadujących.

Zabezpieczanie miejsca robót folią powinno uwzględniać naturalne (grawitacja) ruchy powietrza w budynku. Włączony w nieodpowiednim miejscu odkurzacz na pewno zapewni usuwanie pyłu i (drobnego) gruzu w tym miejscu, ale pęd powietrza z odkurzacza rozpyli kurz w wielu innych pomieszczeniach.

Węzeł cieplny i hydrofornia

Wymiana instalacji ciepłej wody kończy się najczęściej na podłączeniu do wymiennika ciepła, gdyż większość węzłów cieplnych jest w gestii dostawcy ciepła. W przypadku własnego źródła ciepła, wymienniki ciepłej wody użytkowej powinny być poddane kontroli i w miarę potrzeb doprowadzone do pełnej sprawności. Można to zrobić w czasie kontroli instalacji wod-kan lub kontroli centralnego ogrzewania.

Tam, gdzie ciśnienie zimnej wody jest niedostateczne, budynki wyposażone są w układy pompowe, które utrzymują w instalacji potrzebne ciśnienie wody lub instalację hydroforową. Kontrola takich urządzeń powinna być przeprowadzana zgodnie z instrukcją obsługi, niezależnie od wymiany instalacji.

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!