Renowacja dachów płaskich

Dach jest częścią konstrukcji budynku, która w sposób szczególny jest narażona na działanie różnych czynników atmosferycznych. W przypadku dachów płaskich wraz z upływem lat możemy zauważyć pewne nieszczelności. Nie oznacza to jednak konieczności wymiany dachu na nowy, niekiedy wystarczy remont.

Remont dachu – zakres prac zależny od usterki

Remont dachu płaskiego może przebiegać w różny sposób i obejmować wiele czynności, wszystko zależy od stanu, w jakim się znajduje.

Jeżeli na dachu są nieliczne bąble i wydęcia, ale termoizolacja, o ile została zastosowana, nie jest wilgotna, można pozostawić stare pokrycie. Wówczas prace naprawcze polegają na wysuszeniu wilgotnych miejsc i przykryciu ich za pomocą łat z papy podkładowej termozgrzewalnej. Następnie dach można pokryć jedną lub dwiema warstwami nowego pokrycia.

Inną sytuacją jest, kiedy izolacja jest uszkodzona na całej powierzchni. Wówczas konieczne jest usunięcie całego starego pokrycia do podstawy betonowej. W kolejnym kroku należy oczyścić oraz wysuszyć powierzchnię i położyć warstwy nowego pokrycia – paroizolację, termoizolację i hydroizolację.

Sposoby uszczelniania dachu

Uszczelnianie jest bardzo ważnym etapem w procesie remontu dachu. Zapobiega wyciekom wody oraz chroni przed uszkodzeniem izolacji termicznej, co pozwala na utrzymanie odpowiedniej temperatury w budynku. Wybór sposobu uszczelnienia dachu zależy od kilku czynników, m.in. od rodzaju dachu oraz warunków atmosferycznych, które panują w danym regionie.

Na rynku nie brakuje produktów służących do naprawy dachu. Można je podzielić na pięć grup, w zależności od tego, który sposób uszczelniania zostanie wybrany.

Papy termozgrzewalne

Są najczęściej stosowanym sposobem uszczelniania dachów. Powstają z modyfikowanego bitumu. Nakładane są na podłoże dachu, a następnie nagrzewane palnikiem, co powoduje stopienie bitumu i połączenie go z podłożem. Dzięki temu powstaje jednolita, wodoodporna powłoka.

Membrany

Są to elastyczne płyty wykonane z różnych materiałów, takich jak PVC, EPDM czy TPO. Nakładane są na dach i zgrzewane ze sobą lub z podłożem, tworząc wodoodporną powłokę. Należą do materiałów bardzo trwałych i odpornych na działanie czynników atmosferycznych.

Masa bitumiczna

Masa ta jest nakładana na powierzchnię dachu w stanie ciekłym lub pastowym. Do nakładania używa się wałka lub pędzla. Po wyschnięciu tworzy się wodoodporna powłoka.

Folie samoprzylepne

Są elastyczne i posiadają samoprzylepną warstwę kleju. Nakładane są na dach i dociskane do podłoża, tworząc wodoodporną powłokę. Są bardzo łatwe w montażu i skutecznie chronią przed wyciekami.

Impregnat

Preparat impregnujący nakładany jest na powierzchnię dachu za pomocą wałka lub pędzla i po wyschnięciu tworzy wodoodporną powłokę. Impregnacja jest stosowana w przypadku dachów płaskich lub o niewielkim nachyleniu.

Oprócz wymagań związanych z konstrukcją dachu oraz klimatem, przy wyborze metody warto też zwrócić uwagę na oddziaływanie remontu dachu na środowisko.

Hydroizolacja dachu płaskiego

Hydroizolacja dachu płaskiego ma na celu chronić budynek przed wilgocią i wodą. Przed przystąpieniem do wymiany czy naprawy hydroizolacji, należy skontrolować stan obróbek blacharskich. Bardzo często to właśnie na ich styku z attykami, ścianami kolankowymi czy kominkami wentylacyjnymi występują nieszczelności. Przyczyny przecieków mogą być różne, np. uszkodzenie blachy przez zator lodowy lub odspojenie od hydroizolacji.

Dach płaski z odpowiednim kątem nachylenia

Dach płaski nie może pozostawać idealnie płaski, musi być zachowany odpowiedni spadek (około 1,5–2%), aby woda deszczowa czy roztopowa mogła z niego spływać. Jeśli są miejsca, w których woda zalega, oznacza to, że kąt nachylenia jest nieprawidłowy. Tak się może zdarzyć na skutek zapadnięcia się warstw, zgrubień papy czy ugięcia konstrukcji.

A zatem przed rozpoczęciem prac hydroizolacyjnych, należy zweryfikować spadek i ewentualnie ukształtować go na nowo. W tym celu można wykonać zbrojoną wylewkę betonową. Przed jej wylaniem zaleca się zerwanie kilku warstw starej papy, żeby nie obciążyć zbyt mocno stropu. Taki sposób postępowania sprawdzi się przy stropodachach wentylowanych. Na dachach niewentylowanych natomiast można także wykonać opisaną wylewkę lub gdy wykonywane jest ocieplenie, docięty materiał termoizolacyjny (np. styropian, twarda wełna mineralna) ułożyć na starym wyrównanym pokryciu.

Metody hydroizolacji dachów

Wyróżnia się na dwa podstawowe sposoby hydroizolacji dachów płaskich – metodę tradycyjną i metodę odwróconą. Pierwsza z wymienionych – tradycyjna – polega na wykonaniu konstrukcji dwuwarstwowej, z której dolna warstwa stanowi izolację cieplną, a górna – izolację przeciwwodną. Górną warstwę wykonuje się z materiałów bitumicznych, zabezpieczających całą powierzchnię dachową przed ewentualnym zalaniem.

Przy metodzie odwróconej, jak już sama nazwa wskazuje, mamy do czynienia z sytuacją odwrotną. Izolacja znajduje się na wierzchu, chroniąc tym samym warstwę ochronną przed szkodliwymi czynnikami klimatycznymi (np. promieniowaniem UV), czy przed uszkodzeniami mechanicznymi. Taki sposób postępowania jest stosowany m.in. przy wykonywaniu zielonego ogrodu na dachu budynku.

Współczesne papy

Najczęściej do hydroizolacji dachów płaskich wykorzystuje się papy polimerowo-bitumiczne. Materiały te są tak dopracowane przez producentów, że bez problemu przekraczają minimalne wymagania normowe, tym samym stwarzając trwałą, szczelną, odporną na deszcz i wodę roztopową, wysokie i niskie temperatury powłokę dachu płaskiego.

Papy polimerowo-bitumiczne zbudowane są z wytrzymałych wkładów nośnych, które są połączone z warstwami polimerowego bitumu. Na dachach płaskich stosuje się zwykle dwie warstwy papy – podkładową i nawierzchniową. Obie warstwy muszą być połączone – zgrzane lub sklejone. Dostępne są również systemy, w których stosowana jest papa jednowarstwowego krycia. To wygodne rozwiązanie, ponieważ nie wymaga podkładu z innej papy.

ączone z warstwami polimerowego bitumu. Na dachach płaskich stosuje się zwykle dwie warstwy papy – podkładową i nawierzchniową. Obie warstwy muszą być połączone – zgrzane lub sklejone. Dostępne są również systemy, w których stosowana jest papa jednowarstwowego krycia. To wygodne rozwiązanie, ponieważ nie wymaga podkładu z innej papy.

Membrany z rolki

Membrany dachowe wykorzystywane do hydroizolacji dachów płaskich produkowane są ze specjalnych tworzyw sztucznych (PVC) lub kauczuków (EPDM). Zbudowane są z trzech warstw: wierzchniej, zbrojenia i spodniej.

Warstwa wierzchnia odpowiada za odporność na działanie czynników zewnętrznych – promieniowanie UV, zmienne temperatury, naturalne starzenie, ścieranie podczas poruszania się po dachu, działanie gazów wytwarzanych przez ciepłownie czy zakłady przemysłowe, promieniowanie cieplne, zaprószenie ogniem. Kolejna warstwa – zbrojenia – ma zapewnić odporność na przebicia, rozcieranie, rozciąganie oraz wydłużenie. Ostatnia warstwa, tzw. spodnia, odpowiedzialna jest za jakość zgrzewu – trwałe, jednorodne połączenie z warstwą wierzchnią.

Membrany przytwierdza się do podłoża za pomocą specjalnych elementów mocujących. Pasy łączone są metodą zgrzewania.

Membrany w płynie

Płynne membrany po nałożeniu tworzą bezspoinową hydroizolację – wodoszczelną, odporną na działanie: wody zarówno deszczowej, jak i roztopowej, zalegającego śniegu, promieniowania UV, korozji, mikroorganizmów. Powłoka jest również odporna na czynniki chemiczne i mechaniczne oraz wysoce elastyczna. Płynne membrany są otwarte dyfuzyjnie, oznacza to, że mają zdolność odprowadzenia wilgoci do atmosfery, zapobiegając w ten sposób niszczeniu konstrukcji.

Membrany nakłada się przy użyciu pędzli, wałków lub natrysku bezpowietrznego, nawet w miejscach trudno dostępnych – dopiero po aplikacji wiążą się one z podłożem. W tym przypadku do wykonania hydroizolacji nie potrzeba żadnych palników, nagrzewnic czy dmuchaw. Najczęściej grubość warstwy to 0,8–2,2 mm.

Membrany w płynie są również przydatne podczas usuwania uszkodzeń w dachu płaskim. Ich stosowanie nie wymaga zrywania starej warstwy papy. Wystarczy jedynie sprawdzić, czy stan techniczny konstrukcji pozwala na przeprowadzenie renowacji.

Ułożenie z zakładami

Każdy materiał z rolki musi być układany z odpowiednim zakładem. Poszczególne pasy muszą zachodzić na siebie około 10–15 cm. Takie zakłady zgrzewa się lub skleja. Zbyt wąskie zakłady spowodują, że pod wpływem naprężeń dojdzie do rozszczelnienia hydroizolacji i w konsekwencji dach będzie przeciekał. Nieszczelności powstaną również, jeśli zakłady będą niedokładnie zgrzane lub sklejone.

Mocowanie ma znaczenie

Na dachach płaskich papy i membrany dachowe mocuje się mechanicznie lub przyklejając. Wybór mocowania zależy od materiału hydroizolacyjnego oraz konstrukcji dachu. Na trwałość mocowania ma wpływ także dokładność wykonania prac. Bardzo ważne jest, aby materiały ułożone na dachu nie zostały podniesione przez wiatr.

W przypadku mechanicznego mocowania membran istotne jest ścisłe przyleganie do podłoża, w tym celu używa się łączników teleskopowych. Ich długość zależy od grubości ocieplenia. W miejscach, w których pokrycie jest najbardziej narażone na destrukcyjne działanie wiatru, gęstość kołków powinna być większa.

Tak, jak zostało wspomniane, membrany czy papy można również kleić. A płynne membrany nakłada się na podłoże za pomocą wałków malarskich lub urządzeń natryskowych.

Hydroizolacja dachu przy kominie

Oprócz naprawy połaci dachowej istotnym elementem remontu dachu są przestrzenie wokół komina. Jako jeden z najbardziej newralgicznych elementów dachu, komin wymaga odpowiedniej hydroizolacji od zewnątrz.

Przy dachach płaskich zdecydowanie najpopularniejszym środkiem do uszczelniania jest guma w płynie. To elastomer bitumiczny wzbogacony polimerami, który wykazuje doskonałą odporność na zmienne warunki atmosferyczne, a także cechuje się wyjątkową elastycznością – nawet do 900% rozciągliwości. Co ważne, do aplikacji tego typu środka nie potrzeba specjalistycznych narzędzi – wystarczy pędzel albo wałek malarski. Aplikacja odbywa się na zimno i bez konieczności zrywania pokrycia.

Najczęstsze błędy w hydroizolacji

Wybór dobrej jakości materiałów hydroizolacyjnych to jedno. Na nic się zdadzą najlepsze materiały, jeżeli na którymś z etapów powstaną zaniedbania. Najczęściej spotykanym błędem jest układanie hydroizolacji na wilgotnym podłożu. Już niewielka wilgoć może spowodować pojawienie się pęcherzy na papie.

Innym spotykanym błędem jest niewłaściwie zamontowana papa. Fałdy, które mogą powstać w wyniku złego montażu, utrudniają spływanie wody. Niedopuszczalne jest układanie wierzchniej warstwy papy prostopadle do podkładowej. Prowadzi to do silnych naprężeń w linii pokrycia.

Klejenie czy zgrzewanie papy wyłącznie na zakładach to kolejny błąd, którego dość często dopuszczają się pseudofachowcy. Montując papę jednowarstwową, niezbędne są specjalne łączniki do stropu. Łączniki te należy umieścić wzdłuż zakładów, dzięki czemu kolejny pas będzie zakrywać je od góry. W ten sposób można uniknąć przecieków.

Podsumowując, warto, aby remont dachu poprzedzony był profesjonalną oceną stanu dachu. Specjalista doradzi, jakie prace należy przeprowadzić, jakich materiałów użyć. Z pewnością koszt takiego doradztwa szybko się zwróci.