Świadectwa charakterystyki energetycznej

Na początku marca 2015 r. weszła w życie ustawa o charakterystyce energetycznej budynku. Wprowadza m.in. zmiany w obowiązku uzyskiwania świadectw charakterystyki energetycznej.

Niestety, nie mam jeszcze dobrych doświadczeń ze świadectwami. Obecnie kosztują one grosze, ale to co sobą reprezentują, adekwatne jest do ceny. Widziałam wiele, wykonanych przez różne firmy, i wnioski mam zawsze te same: zawierają mnóstwo błędów, robione są na szybko, nie są pomocne w zwykłej pracy. Ale… są zmiany – czy będzie lepiej?

Dotychczas każdy nowy budynek musiał mieć świadectwo charakterystyki energetycznej. Teraz właściciele lub zarządcy budynków czy lokali będą musieli zlecić jego sporządzenie, jeśli zechcą je sprzedać bądź wynająć. Świadectwo będzie dla nabywcy informacją o zastosowanych tam rozwiązaniach instalacyjno-konstrukcyjnych. Wymóg ten będzie dotyczył również osób posiadających spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu.

Ustawa o charakterystyce energetycznej budynków ma zapewnić wdrożenie unijnej dyrektywy. Zgodnie z nią, od 2021 r. wszystkie nowe budynki będą musiały spełniać wyśrubowane wymagania zużycia energii.

Wcześniej, bo od 2018 r., takie standardy będą musiały spełniać budynki publiczne.

9 marca 2015 r. weszło zatem w życie wiele zmian. Eksperci wskazują, że – niestety – brakuje wśród nich przejrzystego określenia klasy energetycznej. Zlikwidowano też obowiązek sporządzania świadectwa dla domów budowanych na własny użytek. Obowiązek ten nie będzie też dotyczył m.in. zabytkowych kamienic, kościołów, a także budynków mieszkalnych przeznaczonych do użytkowania nie dłużej niż cztery miesiące w roku.

Nowe przepisy przewidują natomiast prezentację większej liczby danych, wprowadzają okresowe kontrole systemów ogrzewania i klimatyzacji oraz określają powołanie centralnego rejestru świadectw. Ustawa przynosi też obowiązek posiadania świadectwa dla budynków zajmowanych przez organy wymiaru sprawiedliwości, prokuraturę oraz organy administracji publicznej, w których dokonywana jest obsługa interesantów, o powierzchni większej niż 500 m² (od 9 lipca 2015 r. – niż 250 m²) oraz wprowadza obowiązek ich umieszczania w widocznym miejscu.

Ustawa zakłada, że takie świadectwa nie będą dotyczyły budynków przemysłowych i gospodarczych, które nie mają instalacji zużywających energię. Zgodnie z nią, jeżeli w ramach jednego osiedla budynki jednorodzinne mają takie same rozwiązania konstrukcyjne, materiałowe i instalacyjne, a jeden z nich ma świadectwa charakterystyki energetycznej, to pozostałe mogą z niego korzystać.

Przepisy wprowadzają ponadto obowiązek umieszczenia kopii świadectwa charakterystyki energetycznej w widocznym miejscu w budynkach o powierzchni przekraczającej 500 m², w których są świadczone usługi. Ustawa zakłada także, że okresowej kontroli (co najmniej raz na pięć lat) będą podlegały kotły o mocy do 20 KW.

Graficzną ocenę charakterystyki energetycznej budynku stanowi niezrozumiały dla laików i powszechnie krytykowany przez ekspertów wielobarwny suwak. Podawane są na nim wartości energii pierwotnej (EP) – obliczona oraz wymagana dla nowego budynku według warunków technicznych.

Niestety, przy okazji zmian nie zdecydowano się na wprowadzenie klas energetycznych budynków, analogicznych do tych, które od lat funkcjonują dla sprzętów AGD. Taki sposób oznaczania w prosty sposób ułatwiłby nam bieżące funkcjonowanie.

Świadectwa pozostaną ważne przez dekadę. Wcześniejsze ich odnowienie będzie konieczne, jeżeli przeprowadzone zostaną roboty budowlano-instalacyjne mające wpływ na zmianę charakterystyki energetycznej budynku.

Tak jak dotychczas, do uzyskania pozwolenia na budowę lub rozbudowę nadal wymagana jest projektowana charakterystyka energetyczna informująca o potencjalnym zużyciu energii przez dom. Dzięki temu właściciel nadal będzie miał możliwość prawie bezkosztowego naniesienia zmian poprawiających jego parametry energetyczne, jeszcze na etapie projektowania.

Zawartość

Świadectwa będą dodatkowo zawierać zalecenia określające zakres oraz rodzaj robót budowlano-instalacyjnych, które poprawią aktualne zapotrzebowanie na energię. Pojawią się też: wielkość emisji CO₂, procentowy udział energii ze źródeł odnawialnych w całkowitym zużyciu energii oraz obliczeniowe roczne ilości zużycia nośników energii przeliczane na metr kwadratowy. Dane opisowe i liczbowe będą informować o przenikaniu ciepła (współczynniki istniejące i wymagane) oraz cząstkowych sprawnościach systemów: ogrzewania, ciepłej wody, chłodzenia, wentylacji i oświetlenia.

Metoda zużyciowa

Kolejną nowością jest obliczanie charakterystyki energetycznej budynku na podstawie rzeczywistego zużycia.

Metoda zużyciowa dotyczy budynków wykorzystujących gaz ziemny lub ciepło z sieci ciepłowniczej i budzi wiele zastrzeżeń wśród ekspertów z branży. Według nich rzeczywiste zużycie energii zależy nie tylko od cech technicznych budynku czy grubości izolacji, lecz także od liczby mieszkańców oraz ich zwyczajów. Nie bierze ona także pod uwagę zmian klimatycznych, które powodują znaczne różnice w poziomie zużycia energii cieplnej. Nie można z niej też korzystać, gdy mamy ogrzewanie elektryczne, pompy ciepła, kolektory słoneczne, kominki, a nawet klimatyzację.

Kolejnym utrudnieniem jest konieczność posiadania faktur potwierdzających ilość zużytego ciepła lub gazu z ostatnich trzech lat, wyłącznie na potrzeby ogrzewania lub ciepłej wody. Za kontrolę świadectw ma odpowiadać minister infrastruktury i rozwoju.

Minister odpowiedzialny za sprawy budownictwa będzie prowadził – w systemie teleinformatycznym – centralny rejestr charakterystyki energetycznej budynków. Znajdą się tam m.in. świadectwa i osoby uprawnione do ich sporządzania oraz do kontroli systemu ogrzewania lub klimatyzacji. Będzie on też nadzorował opracowanie krajowego planu działań, którego celem ma być zwiększenie liczby budynków o niskim zużyciu energii. Chodzi o to, by budynki spełniały wymogi techniczne, które pozwolą im zużywać jak najmniej ciepła do ogrzewania zimą.

Jak będzie w praktyce, zobaczymy niebawem.

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!