Rozliczanie ciepłej wody z mieszkańcem przy „zerowym” zużyciu

Z treści listu wynika też zarzut podmiotu zarządzającego tą nieruchomością wielomieszkaniową, że mieszkaniec przebudował u siebie instalację ciepłej wody i wykorzystuje do jej podgrzewania inne urządzenia. Stąd wątpliwość:
– czy jednak w takiej sytuacji można mieszkańcowi formułować zarzut niewłaściwego postępowania?
- A może jednak najpierw zbadać wszystkie okoliczności związane z tą sytuacją, a przy okazji odnieść się do aktualnego stanu prawnego?

Na wstępie należy zaznaczyć, że z treści zapytania zarządcy nie wynika jednoznacznie, jaka jest przyczyna faktu niepobierania przez określonych mieszkańców przygotowania ciepłej wody użytkowej dostarczanej centralnie. Tym samym stwierdzenie braku zużywania w danym lokalu tak dostarczonej (centralnie) ciepłej wody nie musi oznaczać, że doszło w nim do przebudowy instalacji tej wody.

Oczywistym będzie niezwłoczne sprawdzenie wodomierza:
– czy aby nie doszło do jakiejkolwiek ingerencji w jego funkcjonowanie?

Z treści nadesłanego listu domyślamy się tylko, że wodomierz ciepłej wody w tym mieszkaniu działa należycie i brak jest dowodu na przebudowę instalacji. Wobec tego pozostaje nam zasugerować zarządcy, by przed podjęciem decyzji rozważył następujące uwarunkowania i okoliczności.

Sposób użytkowania lokalu, w tym jego normatywnego wyposażenia (a więc m.in. instalacji wodociągowych), określają przepisy rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych (DzU z 1999 r. nr 74, poz. 836 z późn. zm.). Przepisy te dotyczą zarówno właścicieli budynków mieszkalnych, jak i użytkowników poszczególnych lokali, niezależnie od formy prawnej władania takim budynkiem i poszczególnymi lokalami.

Przepisy powyższego rozporządzenia (w szczególności §15, §28 i §29), nakazując utrzymywanie instalacji ciepłej wody użytkowej m.in. zgodnie z założeniami projektu technicznego – nie zabraniają użytkownikowi lokalu zaniechania korzystania z tej instalacji, jak również nie zabraniają drobnych zmian końcówek (gałązek) tej instalacji w lokalu, na przykład dla umożliwienia montażu różnego rodzaju sprzętu AGD (np. pralka, zmywarka, dostosowanie do baterii innego rodzaju niż pierwotna).

Natomiast nie powinien budzić wątpliwości fakt, że niedopuszczalna jest jakakolwiek samowolna przebudowa – przez użytkownika lokalu – instalacji ciepłej wody mogąca zmienić sposób funkcjonowania instalacji budynku (np. naruszenie instalacji cyrkulacji ciepłej wody lub naruszenie tzw. pionów).

Wobec powyższego, unormowanie wewnętrzne (czyli odpowiednia uchwała właścicieli lokali bądź regulamin danej spółdzielni mieszkaniowej w sprawie rozgraniczenia napraw i utrzymania urządzeń wewnątrz lokalu) powinno jednoznacznie stanowić, że element instalacji (m.in. instalacji ciepłej wody użytkowej) służący więcej niż jednemu lokalowi, a tym samym wchodzący w skład nieruchomości wspólnej – nie może być naruszony przez użytkownika lokalu bez zgody zarządcy budynku, reprezentującego właściciela (współwłaścicieli) budynku.

Jednocześnie warto mieć na uwadze, że nie jest możliwe formułowanie zarzutu naruszenia przepisów prawa lub unormowań wewnętrznych wspólnoty bądź spółdzielni, jeśli użytkownik lokalu przygotowuje indywidualnie ciepłą wodę za pomocą innych urządzeń stanowiących normatywne wyposażenie lokalu (a więc korzystając z istniejącej kuchenki gazowej lub z jakiegokolwiek urządzenia elektrycznego), o ile – co należy podkreślić – nie doszło w tym celu do zmiany (przeróbki, przebudowy) danej instalacji lokalowej. Bowiem oczywistym jest niedopuszczalność, w rozumieniu ww. rozporządzenia, samowolnego zainstalowania i użytkowania przez użytkownika lokalu jakiegokolwiek innego (dodatkowego) urządzenia gazowego w lokalu, niż wyposażenie normatywne, określone dokumentacją techniczną budynku (dokumentacja taka stanowi załącznik do KOB – książki obiektu budowlanego).

Tym samym niedopuszczalna jest, w rozumieniu ww. rozporządzenia, samowolna przebudowa instalacji elektrycznej lokalu celem zwiększenia jej mocy przyłączeniowej, czyli dla umożliwienia zwiększenia łącznej mocy elektrycznej urządzeń w lokalu, użytkowanych jednocześnie. Moc przyłączeniowa danego lokalu powinna być określona w ww. dokumentacji technicznej budynku i ta wartość musi być zgodna z przydziałem mocy określonym w umowie o dostawę energii elektrycznej do danego lokalu.

Wobec tego zrozumiałym będzie postępowanie zarządcy budynku polegające na sprawdzeniu, czy doszło do samowolnej zmiany (przez użytkownika lokalu) parametrów zabezpieczeń (czyli wartości tzw. bezpieczników) na tablicy piętrowej (czyli tzw. zabezpieczeń przedlicznikowych). Bowiem takie zmiany mają bezpośredni wpływ na sposób funkcjonowania instalacji elektrycznej budynku, a więc instalacji wchodzącej w skład nieruchomości wspólnej.

Pozostaje zatem odnieść się do opisanego przypadku w świetle przepisów prawa regulujących zagadnienie rozliczania kosztów dostawy do budynku wielolokalowego ciepła przeznaczanego na centralne przygotowanie ciepłej wody użytkowej.

Sposób dokonywania rozliczeń kosztów przygotowania ciepłej wody użytkowej dostarczanej centralnie określają przepisy art. 45a ust. 8 pkt 2 ustawy Prawo energetyczne, stanowiąc wprost i jednoznacznie, iż:

koszty przygotowania ciepłej wody użytkowej (c.w.u.) dostarczanej centralnie przez instalację w budynku wielolokalowym rozlicza się, stosując metody wykorzystujące:
— wskazania wodomierzy ciepłej wody w lokalach,
— liczbę osób zamieszkałych stale w lokalu.

Przepisy te dotyczą każdego właściciela i zarządcę budynku wielolokalowego, niezależnie od formy prawnej władania budynkami oraz lokalami w budynku.

Wobec powyższego należy zwrócić uwagę na niezwykle istotną okoliczność, bardzo niekorzystną dla zarządców. Otóż w przypadku ustanowienia metody rozliczania kosztów dostawy ciepła przeznaczonego na przygotowanie c.w.u. wykorzystującej wyłącznie wskazania wodomierzy lokalowych – brak jest możliwości wymiaru opłaty danemu użytkownikowi lokalu, jeśli wodomierz ciepłej wody w jego lokalu nie wykazał jej zużycia. A tym samym w takim przypadku (czyli przy stwierdzeniu zużycia „zerowego” w danym mieszkaniu) nie ma możliwości prawnej naliczania użytkownikowi lokalu opłaty za ciepło tracone przez ciepłą wodę krążącą w przewodach cyrkulacyjnych budynkowej instalacji ciepłej wody.

Powyższy problem był podnoszony wielokrotnie przez różne organizacje związane z zarządzaniem nieruchomościami wielolokalowymi do podmiotów mających uprawnienia do inicjatyw legislacyjnych, w celu zmiany ww. przepisu ustawy Prawo energetyczne.

Wobec powyższego wyrażam przekonanie, że każde wystąpienie interwencyjne może być przydatne dla poprawienia tego przepisu prawa.

Aktualnie nad nowelizacją artykułu 45a ustawy Prawo energetyczne pracuje Ministerstwo Energii – Departament Energii Odnawialnej, Rozproszonej i Ciepłownictwa.

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!