#GorącaLinia – organy administracji publicznej a droga wewnętrzna

Odpowiedź:

Organy administracji publicznej mogą wkraczać w prawo właściciela do rozporządzania i zarządzania drogą wewnętrzną wyłącznie na zasadzie wyjątku, jeżeli nie narusza to istoty prawa własności. Artykuł 8 ust. 1a ustawy o drogach publicznych uzależnia nadanie drodze wewnętrznej nazwy przez radę gminy od uzyskania przez organ gminy pisemnej zgody właściciela drogi

Zadaniem własnym gminy jest sprawne zorganizowanie komunikacji na terenie podległym jej kompetencji, przy czym osiągnięcie tego celu powinno nastąpić także przez odpowiednie kształtowanie ładu przestrzennego, tj. zaplanowanie adekwatnej siatki terenów komunikacyjnych służących wszystkim członkom wspólnoty. Uwzględniając art. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2068), kluczowe znaczenie z tej perspektywy należy przypisać drogom publicznym, które stanowią podstawową infrastrukturę dostępną dla ogółu mieszkańców gminy. Drogi wewnętrzne odgrywają natomiast jedynie rolę uzupełniającą i porządkującą.

Za nieprawidłowy należy uznać pogląd, że nieruchomość położona przy drodze wewnętrznej ma dostęp do drogi publicznej wyłącznie wówczas, gdy posiadacz tej nieruchomości legitymuje się tytułem prawnym uprawniający do korzystania z drogi wewnętrznej. Przyjęcie bowiem tego stanowiska za słuszne musiałoby prowadzić do konkluzji, że wyróżnianie przez ustawodawcę dwóch alternatywnych możliwości pośredniego dostępu do drogi publicznej w postaci drogi wewnętrznej i służebności drogowej jest nieuzasadnione. Fakt położenia nieruchomości przy drodze wewnętrznej, zwłaszcza pozostającej we władaniu jednostki samorządu terytorialnego – gminy, jest wystarczający do przyjęcia, że działka ma dostęp do drogi publicznej.

Podstawa prawna: art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 470 ze zm.)

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!