Na co zwracać uwagę przy wyborze styropianu do izolacji cieplnej ścian i podłóg

Bardzo ważny jest też rodzaj styropianu, który zostanie wybrany do ocieplenia poszczególnych przegród budynku. Dostępnych jest wiele odmian płyt styropianowych, różniących się np. kolorem – białych, grafitowych, czy niebieskich – i często trudno jest zdecydować, którą z nich wybrać. W tym celu nie należy kierować się wyłącznie ceną, ponieważ nie jest ona dobrym wskaźnikiem, jeśli nie uwzględnimy właściwości poszczególnych wyrobów.

Izolacja cieplna ścian

Nazwa styropianu najczęściej wskazuje tylko podstawowe miejsce aplikacji. Do izolacji cieplnej ścian stosuje się przede wszystkim płyty styropianowe posiadające w swojej nazwie słowo fasada lub ściana, często z dodatkowym członem, różnicującym deklarowaną izolacyjność cieplną, np. fasada EXPERT, czy fasada GRAFIT. Żeby ustalić jaką izolacyjność cieplną ma dany wyrób, należy odczytać z etykiety deklarowany współczynnik przewodzenia ciepła, oznaczony symbolem λ_D (zwany potocznie lambdą). Dla odmiany fasada EXEPERT wynosi on 0,040 W/m×K, a dla fasady GRAFIT 0,031 W/m×K. Oznacza to, że te dwa wyroby, nadające się do izolacji cieplnej ścian zewnętrznych, różnią się między sobą – drugi, przy takiej samej grubości płyt, zapewni lepszą izolacyjność cieplną, z uwagi na lepszą, czyli niższą lambdę. Aby uzyskać taką samą izolacyjność cieplną, jak przy użyciu fasady GRAFIT, należy dobrać odpowiednio większą grubość płyt fasady EXPERT. Zawsze warto jest wykonać projekt ocieplenia, w ramach którego przeprowadzana jest analiza cieplno-wilgotnościowa, pozwalająca sprawdzić spełnianie wymagań w zakresie dopuszczalnego maksymalnego współczynnika przenikania ciepła i możliwości wystąpienia zawilgocenia przegrody.

W projekcie ocieplenia powinien być wskazany konkretny rodzaj płyt styropianowych, z oznaczeniem wymaganych poziomów poszczególnych właściwości, w tym lambdy.

Oprócz lambdy, przy styropianach fasadowych ważna jest jeszcze wytrzymałość na rozciąganie, oznaczana w kodzie oznaczenia symbolem TR – powinna ona być podana na etykiecie wyrobu. Minimalny poziom TR dla płyt fasadowych, stosowanych do ocieplania ścian w systemie ETICS (odpowiednik metody lekkiej mokrej i BSO) wynosi 80 kPa. Płyty styropianowe o wyższej gęstości i spoistości mają zadeklarowany poziom TR100, a nawet TR120 (np. fasada FS 15). Niestety, są również na rynku płyty o nieakceptowalnej w tej metodzie wytrzymałości na rozciąganie, na poziomie 50 kPa (TR50), lub też płyty bez zadeklarowanego TR. Płyty takie, często tańsze od innych, nie nadają się do wykonywania ocieplenia w systemie ETICS. Dlatego zawsze należy odszukać na etykiecie, w kodzie oznaczenia (towarzyszącym oznakowaniu CE), symbol TR z wartością liczbową minimum 80. Poniżej fragment etykiety odmiany fasada GRAFIT z wyróżnioną lambdą 0,031 W/m×K i wytrzymałością na rozciąganie TR100.

Izolacja cieplna podłóg

Do izolacji cieplnej podłóg, przede wszystkim tych na gruncie, stosowane są wyroby posiadające w nazwie słowo podłoga. Podobnie jak w przypadku wyrobów fasadowych, z uwagi na różne poziomy dopuszczalnych obciążeń, używane są dodatkowe określenia, jak np. w odmianie podłoga/dach EXPERT. Podstawowym parametrem różnicującym wyroby podłogowe jest naprężenie ściskające przy 10% odkształceniu, oznaczane symbolem CS(10).

Wymaganą wartość tego naprężenia, ustaloną na podstawie przewidywanych obciążeń gotowej podłogi, również powinien zawierać projekt ocieplenia. Standardowo, w budownictwie jednorodzinnym stosowane są płyty o naprężeniu 60, 80 i 100 kPa, oznaczanym odpowiednio CS(10)60, CS(10)80 i CS(10)100. Pożądaną wartość należy sprawdzić na etykiecie wyrobu, ponieważ najczęściej każdy z nich ma w nazwie słowo podłoga, lecz najczęściej ma inna cenę. Wpływa na nią również deklarowany współczynnik przewodzenia ciepła, który może wynosić od 0,040 W/m×K – dla płyt o naprężeniu 60 kPa, do 0,036 W/m×K – dla płyt o naprężeniu 100 kPa, a nawet 0,031 W/m×K – dla płyt grafitowych. Poniżej fragment etykiety odmiany EPS 100 podłoga/dach, z wyróżnionym naprężeniem ściskającym CS(10)100, które musi być podane w kodzie oznaczenia towarzyszącym oznakowaniu CE, i deklarowaną lambdą 0,036 W/m×K.

Należy pamiętać, że styropian podłogowy powinien być stosowany do ocieplania stropów pomiędzy pomieszczeniami o różnej przewidywanej temperaturze wewnętrznej. Dlatego w stropach międzykondygnacyjnych, rozdzielających pomieszczenia o takiej samej temperaturze, warto jest zastosować układ tzw. podłogi pływającej, pozwalającej zredukować dźwięki uderzeniowe nawet o ponad 30 dB. Do tego celu dedykowane są tzw. płyty „akustyczne”, np. Tonopian EPS T.

O poziomie izolacyjności akustycznej podłogi pływającej decyduje parametr sztywności dynamicznej, SD, styropianu oraz masa powierzchniowa jastrychu (wyrażana w kg/m²). Im niższa jest wartość deklarowanej sztywności dynamicznej i jednocześnie większa jest masa powierzchniowa jastrychu (uzależniona od grubości wylewki), tym lepszą izolacyjność podłogi pływającej można uzyskać. Parametr sztywności dynamicznej podany jest w kodzie oznaczenia Tonopianu. Na poniższym fragmencie etykiety dla wyrobu Tonopian EPS T 33-3 wyróżniono deklarowaną sztywność dynamiczną SD15, która decyduje o końcowej redukcji dźwięków uderzeniowych, podanej w karcie technicznej wyrobu.

Każdorazowo, po ustaleniu wymaganych właściwości styropianowych płyt termoizolacyjnych (w oparciu o projekt ocieplenia, deklarację właściwości użytkowych i kartę techniczną wyrobu) należy zamówić wybrany, konkretny produkt danego producenta (z podaniem pełnej nazwy odmiany) lub wskazać wymagane parametry płyt. Natomiast po zakupie wyrobu, a przed jego wbudowaniem, należy obowiązkowo sprawdzić deklarowane przez producenta właściwości, podane na etykiecie wyrobu.