#GorącaLinia – względy techniczne w praktyce podatkowej

Odpowiedź:

Przez względy techniczne, o których mowa w art. 1a ust.1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, należy rozumieć tylko takie okoliczności, które uniemożliwiają korzystanie z przedmiotu opodatkowania nie tylko w prowadzonym przedsiębiorstwie lub przy prowadzeniu określonego rodzaju działalności gospodarczej, ale czynią go nieprzydatnym do prowadzenia jakiejkolwiek innej działalności.

Omawiane kryterium należy oceniać obiektywnie, to znaczy jego spełnienie jest równoznaczne z ustaleniem, iż przedmiot opodatkowania nie może nadawać się do prowadzenia działalności gospodarczej nie tylko przez konkretnego przedsiębiorcę, ale także przez innych przedsiębiorców, prowadzących działalność o innym charakterze. Konieczność przeprowadzenia napraw i remontów nie stanowi i nie może stanowić o występowaniu tak rozumianych względów technicznych, bowiem są to czynniki o charakterze ekonomicznym i organizacyjnym, a nie technicznym.

W świetle art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, nie ma znaczenia fakt, że budynek był w złym stanie w chwili jego zakupu przez podatnika. Z punktu widzenia przesłanek do zastosowania omawianego zwolnienia podatkowego, istotny jest skutek, a więc to czy budynek jest utrzymany zgodnie z przepisami o ochronie zabytków, a nie samo dążenie do osiągnięcia tego celu. Odwołując się do przepisów ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, zasady opieki nad zabytkiem, a zatem obowiązki właściciela zabytku, reguluje art. 5, który w pkt 2 i 3 wskazuje wymogi: "prowadzenia prac konserwatorskich, restauratorskich i robót budowlanych przy zabytku", a także "zabezpieczenia i utrzymania zabytku oraz jego otoczenia w jak najlepszym stanie". Zatem ustawa wymaga od właściciela zabytku utrzymania zabytku w jak najlepszym stanie, a niejako środkiem do tego celu jest prowadzenie odpowiednich prac przy zabytku. Ustawa wymaga od właściciela zabytku aktywnych działań, w tym również działań zapobiegawczych.

Użyte w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych pojęcie utrzymania i konserwacji zgodnie z przepisami o ochronie zabytków nie oznacza, że dla spełnienia tego wymogu podatnik nie musi wnosić do konserwatora zabytków o wykonanie poszczególnych prac konserwatorskich przy zabytku. Skoro bowiem ustawa o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami wymaga od właściciela zabytku uzyskania pozwolenia od wojewódzkiego konserwatora zabytków na prowadzenie prac konserwatorskich, restauratorskich lub robót budowlanych przy zabytku wpisanym do rejestru, to podejmowanie prac bez stosownego wniosku nie może być uznane za zgodne z ustawą, w szczególności mając również na uwadze, że wojewódzki konserwator zabytków posiada także uprawnienia do wstrzymania prac wykonywanych bez pozwolenia, jak również nakazania przywrócenia zabytku do poprzedniego stanu. Wobec powyższego zarzuty naruszenia prawa materialnego oparte na błędnej wykładni nie mogły zostać uwzględnione.

Podstawa prawna: Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1170 ze zm.)